Кириите за студентски соби во Германија се зголемија за 74 проценти за десет години. Но, разликите се големи – не е исто како да одите во Минхен или во некој мал универзитетски град.
„Да студирате и да живеете во Минхен или Зиген?“ Тоа или слично прашање што многу студенти си го поставуваат пред почетокот на зимскиот семестар. Каде всушност можам да си дозволам да студирам – и да живеам?
Истражувачкиот институт Емпирика се занимаваше со прашањето за изнајмување заеднички станови во зимскиот семестар 2025 година.
Според резултатите од истражувањето, релативно е прифатливо да се живее во Зиген, универзитетски град на околу педесет километри од Келн.
Соба таму чини околу 350 евра во просек. Тоа е таканаречена WG (скратено од Wohngemeinschaft, станбена заедница), кога неколку луѓе делат стан и секој плаќа за соба за себе.
Во Минхен, од друга страна, стандардната цена е 750 евра – повеќе од двојно. И тоа не сметајќи го фактот дека другите цени во Минхен се повисоки.
Каде некој ќе студира денес сè повеќе се одлучува според буџетот – поради огромните разлики во цената на киријата во германските градови.
„Порано, луѓето гледаа што е поблиску до нивното место на постојан престој“, вели Рајнер Браун од Емпирика. „Или, каде наставниот кадар е добар“. А сега, додава тој, цената станува сè поважен критериум.
Статистиката покажува дека колку е помал и помалку престижен универзитетскиот град, толку е поприфатлива киријата за соби. Но, тоа само го одразува општиот тренд, вели Браун. „Кириите за WG и други станови се зголемија за слична сума“.
Браун и колегите пресметаа дека зголемувањето на цените за изнајмување соби во просечниот германски универзитетски град од 2012 година изнесувало 74 проценти. За споредба, вкупната инфлација од тогаш е 32 проценти.
Базата на податоци на која е спроведено истражувањето вклучувала повеќе од 100.000 огласи за изнајмување соби во над 120 градови каде што се наоѓаат универзитети.
На почетокот на секој семестар, особено зимскиот семестар, студентите се соочуваат со растечки проблем. „Фундаменталниот проблем останува: недостигот од станови на пазарот на недвижности“, резимира Браун. Времето на евтино студентско сместување е завршено. Една од причините за ова е што едноставно има повеќе студенти отколку порано.
Според Браун, причината е што е изградено премалку, особено во предградијата на германските градови. Во минатото, луѓето традиционално се преселувале таму по завршувањето на студиите – со што се намалувал притисокот врз градските јадра.
„Денес, сè повеќе дипломирани студенти остануваат во градовите“, вели Браун. А тоа дополнително го влошува недостигот од станови.
За луѓето кои не можат да си дозволат да живеат во некои градови, всушност постои само едно решение: „Да не студираат во Минхен, туку, на пример, во Јена или Ерфурт, Зиген или Касел. Универзитетите таму се исто така првокласни“, вели Браун.
Тој ефект не може брзо да се ублажи, според Браун. Единственото решение е она за што политичарите и експертите предупредуваат долго време: „Градете повеќе“.
Ова значи повеќе градежно земјиште, кое обично недостасува во внатрешниот дел на градот. Затоа, остануваат само предградијата на метрополата.
Изградбата на нови станови во тие области би влијаела и на градските центри, а со тоа и на цените на собите. Но, тоа би донело резултати само на долг рок.
Сепак, во моментов не се очекува значително зголемување на градежните активности во вакви области.
