Администрацијата на Доналд Трамп го зголемува притисокот врз Венецуела, користејќи ја борбата против нарко-картелите како главен аргумент. Последниот удар врз брод поврзан со криминални мрежи не е само безбедносна акција, туку сигнал за ескалација на американската стратегија кон Каракас. Прашањето кое се поставува е: дали ова е вовед во воен напад или дипломатски притисок со нова маска?
Дали е можен напад врз Венецуела?
Собирањето на американски воени сили во регионот создава атмосфера на закана. Вашингтон има искуство со интервенции во Латинска Америка, па сценариото за напад не е целосно исклучено. Сепак, класична воена интервенција би носела огромен политички ризик: Венецуела е блиска сојузничка на Русија, Кина и Иран, што би значело судир со интересите на други големи сили. Затоа, многу аналитичари проценуваат дека целта е повеќе психолошки и дипломатски притисок отколку директна војна.
Може ли Венецуела да се одбрани?
Режимот на Николас Мадуро располага со армија која е лојална, но истовремено ослабена од економската криза и санкциите. Венецуелските вооружени сили се потпираат на руска техника и иранска поддршка, што им дава одредена одвраќачка моќ. Сепак, во директна конфронтација со САД, одбраната би била речиси невозможна. Она што може да го спречи нападот не е воената сила на Венецуела, туку меѓународната рамнотежа и стравот од ново жариште со глобални последици.
Борба со нарко-картелите или политичка агенда?
Формално, акциите се прикажуваат како дел од глобалната борба против дрогата. Но, геополитичките околности отвораат сомнеж. Венецуела е носител на најголеми нафтени резерви во светот, а падот на режимот на Мадуро би можел да го отвори патот за поголемо американско влијание врз енергетските ресурси. Згора на тоа, Трамп во тој период настојуваше да покаже „тврда рака“ во надворешната политика, што значи дека војната против картелите е веројатно само јавно оправдување за поширока стратегија.
